Wiele poważnych informacji o masturbacji - www.naszezabawy.fora.pl - nasza oficjalna stronka i www.sexpic.pl -stronka do oceny zdjęć

Masturbacja (inaczej: onanizm, ipsacja, samogwałt) – zachowanie seksualne polegające na pobudzaniu własnych organów płciowych (penisa, sromu, pochwy), kończące się najczęściej orgazmem, w celu wywołania przyjemności seksualnej. Masturbacja u zwierząt została opisana u wielu gatunków, zarówno dzikich jak i tych udomowionych. Masturbacja odbywa się bez udziału partnera lub przy jego wyłącznie biernym udziale. Istnieje pojęcie wzajemnej masturbacji, które dotyczy sytuacji z aktywnym udziałem partnera.

Masturbacja u ludzi
Aktu masturbacji dokonują w sposób mimowolny (we śnie lub na granicy snu) bardzo małe dzieci (w wieku ok. 3-5 lat). Następnie zazwyczaj (choć nie zawsze) następuje przerwa, aż do okresu pokwitania młodzieży, który jest głównym okresem uprawiania masturbacji przez człowieka, a który kończy się zazwyczaj wraz z rozpoczęciem regularnego życia płciowego z partnerem.[potrzebne źródło]

U mężczyzn masturbacja polega niemal wyłącznie[potrzebne źródło] na ręcznej stymulacji penisa, która ma imitować kopulację. Część mężczyzn stosuje również specjalne przyrządy (sztuczne pochwy, fantomy itp.) lub ociera członek o pościel lub poduszkę itd.

Fotografia Petera KlashorstaU kobiet masturbacja polega najczęściej na ręcznej stymulacji łechtaczki lub pochwy, warg sromowych i innych stref ciała (np: piersi). Podobnie jak mężczyźni, kobiety stosują też czasami specjalne przyrządy do masturbacji – sztuczny członek, wibrator i inne. Niektóre osoby potrafią doprowadzić się do orgazmu stymulując inne części ciała, a nawet dokonując aktu masturbacji jedynie grą wyobraźni (W badaniach Kinseya zadeklarowało to 2% kobiet).

Zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, masturbacji towarzyszą najczęściej marzenia erotyczne.

W podobny sposób do masturbacji (tymi samymi technikami naśladującymi elementy kopulacji) mogą również pieścić się nawzajem partnerzy, czyli uprawiać petting.

Masturbacja jest zjawiskiem powszechnym wśród ludzi. Badania pioniera współczesnej seksuologii, Alfreda Kinseya pokazały, że w swoim życiu masturbowało się 92% mężczyzn i 62% kobiet.[3] Nowsze badania potwierdziły te dane. W badaniu na reprezentatywnej grupie Brytyjczyków do masturbacji, w pewnym momencie swojego życia, przyznało się 95% mężczyzn i 71% kobiet, natomiast w okresie czterech tygodni przed badaniem masturbowało się 73% mężczyzn i 37% kobiet.
Norma a patologia
Masturbacja jest traktowana jako normalne zachowanie pojawiające się na wszystkich etapach życia człowieka. Masturbacja nie jest szkodliwa dla zdrowia. Zachowania masturbacyjne pojawiają się zarówno u dzieci, jak i nastolatków, osób dorosłych, czy osób w podeszłym wieku. Michael i współpracownicy (1994) stwierdzili, że osoby pozostające w związkach częściej masturbują się od osób niepozostających w związkach. Współcześnie podejście do masturbacji zmieniło się do tego stopnia, że zaczęto szukać prozdrowotnych skutków masturbacji i rzeczywiście niektóre badania wskazują na takie skutki. Współczesne badania naukowców dowodzą, że masturbacja u mężczyzn może ograniczyć ryzyko zachorowania na raka prostaty (analogiczne działanie może zachodzić między karmieniem piersią a rakiem piersi u kobiet).

Jedynymi zagrożeniami związanymi z masturbacją są sytuacje, w której osoba uzależni się od masturbacji, co jednak zdarza się niezwykle rzadko, albo kiedy praktyki masturbacyjne połączone są z zachowaniami zagrażającymi zdrowiu albo życiu.

Sytuacją patologiczną, jak w przypadku wszystkich zachowań w seksuologii, jest taka, w której zablokowana jest możliwość realizacji seksualności w inny sposób, bądź gdy dochodzi do dysproporcji pomiędzy seksualnością a osobowością jednostki (np. sytuacja uzależnienia od masturbacji).

Zazwyczaj u kobiet, ale także u mężczyzn zdarza się, że poprzez imprinting lub zachowania nawykowe osiąganie orgazmu poprzez stosunek seksualny jest utrudnione lub nawet uniemożliwione. Jest to sytuacja nieprawidłowa, którą można modyfikować w terapii seksuologicznej.

Masturbacja jest też czasem zalecana przez seksuologów jako element terapii seksualnej.
Podejście współczesne
Obecnie wiadomo, że masturbacja nie wywołuje żadnych chorób i jest zjawiskiem fizjologicznym. Badania prowadzone w różnych częściach świata udowodniły, że zjawisko to jest powszechne. Masturbuje się regularnie zdecydowana większość chłopców, oraz ponad połowa dziewcząt. W starszym wieku procent ludzi masturbujących się spada.

W wielu przypadkach masturbacja ma charakter zastępczy. W sytuacjach niemożności zaspokojenia popędu płciowego (więzienia, służba wojskowa, szpitale) odsetek populacji który się masturbuje, jest również bardzo wysoki.

Impulsywna, częsta masturbacja (kilka razy dziennie lub więcej) może być jednym z objawów erotomanii lub uzależnienia seksualnego. Osoba uzależniona izoluje się od świata i dokonuje wyboru autoerotyzmu jako podstawowego sposobu przeżywania własnej seksualności. W takim wypadku należy zwrócić się o pomoc do seksuologa.
Kontrowersje wokół masturbacji i ewolucja poglądów

Praca Kunisady z XIX wieku
Grafika Michaela von Zichy z 1911 r.
Rysunek Gustava Klimta Mulher sentada de coxas abertas – Masturbująca się kobieta (1916)Masturbacja była przez długi czas uważana za dewiację.

W kulturze judaistycznej istniały silnie rozbudowane nakazy rozrodu. Cel rozrodu implikuje, że akt seksualny powinien wieść do wytrysku nasienia do pochwy. Wytrysk daremny był ostro krytykowany; porównywano go z zabójstwem, ponieważ zniszczony został materiał, z którego mogło powstać życie. Każda dowolna ejakulacja, prócz dokonanej do pochwy swej żony, była zakazana. Mężczyznom zalecano, aby unikać podniet psychicznych i bodźców fizycznych, które mogły zwiększyć prawdopodobieństwo polucji nocnych. Masturbacja uważana była za ciężki grzech niezależnie od tego, czy mężczyzna był żonaty, czy wolny.

Żeńskiej masturbacji poświęcono mniej uwagi, ponieważ nie miała ona związku z "niszczeniem nasienia"; uważano ją jednak za moralnie naganną nieprzyzwoitość. Aktywność małżeńska, która nie prowadzi do zapłodnienia, jak w przypadku istnienia ciąży lub fizycznych przeszkód, nie budziła sprzeciwu, ponieważ seksualne współżycie powinno być kontynuowane w małżeństwie także jako wyraz więzi i radości.

W kulturze greckiej poglądy medyków co do masturbacji były podzielone od najstarszych czasów. Od Hipokratesa, (V wiek p.n.e.), wywodzi się pogląd, że nadmierne używanie rozkoszy seksualnych wiedzie do wielu schorzeń. Było to uwarunkowane ówczesnym stanem wiedzy, a zwłaszcza błędnymi poglądami co do powstawania i roli nasienia w ustroju człowieka. Hipokrates sądził, że nasienie zbiera się i oddziela z całego ciała, a przede wszystkim z głowy. Widać tu wpływ Demokryta na poglądy Hipokratesa, który przyjął teorię pangenezy sprzeczną z poglądami Alkmeona i Hippona. Hipokrates przyjmował także istnienie nasienia kobiety.

W starożytności uważano nasienie za najważniejszy humor (ciecz, płyn) ożywiający ciało, utrata musiała więc powodować poważne zaburzenia. Nasieniu przypisywano działanie, jakie w ustroju mają hormony wydzielane przez jądra, jego utrata implikowała więc zaburzenia, jakie następują wskutek wypadnięcia działania wewnątrzwydzielniczego jąder.

Za nasienie uważano wówczas każdy wyciek z cewki moczowej, m.in. ropne wycieki na tle zapaleń nieswoistych i rzeżączkowych, stąd objawy tych chorób uważano za następstwa utraty nasienia. Hipokrates opisał choroby pochodzące z lubieżności (m.in. z masturbacji) pod nazwą wyniszczenia grzbietowego:

Choroba ta napada lubieżników i niszczy im mlecz, czyli stos pacierzowy. Nie mają oni gorączki i chociaż dobrze jedzą, chudną i niszczeją. Zdaje im się, jakby mrowie z głowy wzdłuż pacierza im zstępowało. Ile razy na stolec lub z uryną idą, sok nasienny bardzo rozrzedzony tracą. Nie są zdolni do płodzenia i przez sen częstokroć lubieżne uczynki spełniają. Przechadzki, zwłaszcza po przykrych drogach, dech im odejmują, osłabiają ich, nabawiają szumu w uszach i ciężkości głowy. Na ostatek gorączka kończy ich życie.
Epikur uważał nasienie za cząstkę duszy i ciała. Hippon z Samos, filozof i fizyk, twierdził, że nasienie pochodzi z rdzenia kręgowego, a każdy upust nasienia powoduje ubytek części rdzenia kręgowego. Drżenie ciała, jakie występuje w czasie orgazmu i wytrysku nasienia, uznawano za zjawisko podobne do drgawek padaczkowych, skąd wyprowadzano wniosek, że orgazm miał wywoływać zaburzenia psychiczne. Stąd powstało mniemanie, że czynności seksualne, kończące się wytryskiem i orgazmem, mogą powodować wystąpienie zaburzeń psychicznych. Następstwem tych spekulacji były próby leczenia padaczki poprzez kastrację. "Choroba" ta rozpoznawana była jeszcze na przełomie XIX i XX wieku.

W starożytnym Rzymie stosowano aparaty, które miały na celu zachowanie czystości i zapobieganie masturbacji (a także w ogóle wytrysku nasienia). Caelius Aurelianus, jeden z najwybitniejszych lekarzy, zalecał przykładanie w okolicy lędźwiowej cienkich płyt ołowianych, aby utrudniać pobudzenie narządów płciowych.

Duże znaczenie dla oceny zdrowotnych następstw masturbacji i wszystkich innych form aktywności seksualnej miał pogląd Galena, że opróżnianie się organizmu z nasienia jest zdrowe i konieczne. Ma to związek z obawami Galena, że zatrzymywane nasienie rozkłada się w organizmie i wywołuje szkodliwe następstwa, w wyniku zatrucia.

Epoka średniowieczna, charakteryzująca się tendencjami ascetycznymi upatrywała w ograniczeniu seksu nie tyle konieczność społeczną, ile w ogóle ideał moralny. Stąd też wszelkie czynności płciowe, m.in. masturbacja (o ile nie służyły celowi rozmnażania się), były uważane za grzeszne i potępiane.

W XVIII wieku ukazało się dzieło Simona Andre Tissota, lekarza z Lozanny, Onanizm, czyli rozprawa o chorobach spowodowanych przez masturbację. Według niego nie ma żadnej choroby, której nie można wywieść z masturbacji, jest ona bowiem przyczyną impotencji, niepłodności, suchot, epilepsji, reumatyzmu, ślepoty, rzeżączki, zaparć, hemoroidów, obłędu, niedorozwoju umysłowego, przedwczesnej śmierci lub samobójstwa.

W XIX wieku większość psychiatrów hołdowała przekonaniu o szkodliwości masturbacji, którą uważano za przyczynę chorób psychicznych, chociaż niektórzy, jak np. J.E.D. Esquirol, uważali, że masturbacja nie powinna być oceniana jako przyczyna chorób psychicznych, lecz jako ich objaw. Niektórzy badacze wywodzili niski głos kobiety z ekscesów seksualnych lub zbyt częstych masturbacji łechtaczkowych; do dobrego tonu należał wówczas wysoki głos kobiety, który uchodził za oznakę jej niewinności.

Dopiero rozwój naukowej seksuologii w XX wieku pozwolił na obalenie fałszywych poglądów dotyczących szkodliwości czynności seksualnych, m.in. masturbacji.

Masturbacja a religia
Z poglądami mówiącymi o masturbacji jako naturalnej, nieszkodliwej aktywności nie zgadza się wiele religii, w tym katolicyzm, który uważa masturbację za grzech i zachowanie nieuporządkowane. Katechizm Kościoła Katolickiego z 1992 roku stwierdza, że "masturbacja jest aktem wewnętrznie i poważnie nieuporządkowanym. Bez względu na świadomy i dobrowolny motyw użycie narządów płciowych poza prawidłowym współżyciem małżeńskim w sposób istotny sprzeciwia się celowości.(...)". Z drugiej jednak strony ten sam Katechizm naucza: "W celu sformułowania wyważonej oceny odpowiedzialności moralnej konkretnych osób i ukierunkowania działań duszpasterskich należy wziąć pod uwagę niedojrzałość uczuciową, nabyte nawyki, stany lękowe lub inne czynniki psychiczne czy społeczne, które mogą zmniejszyć, a nawet zredukować do minimum winę moralną".
Wśród wielu wyznań określanych wspólnym terminem jako protestanckie poglądy na tę kwestię są bardzo różne. Kościoły postreformacyjne (luteranizm, kalwinizm) nie przykładają duzej wagi do znaczenia moralnego tej czynności i raczej nie traktują masturbacji jako czyn naganny. Inaczej tę sprawę widzą wyznawcy kościołów ewangelikalnych i fundamentalnych. Większość z nich traktuje masturbację jako grzech, gdyż wynika z pożądliwych myśli, podniecenia seksualnego i/lub z oglądania zdjęć pornograficznych, dlatego nauczają, że to z tymi problemami trzeba się uporać. Jeśli człowiek zwycięży i porzuci grzech pożądania i pornografii, problem masturbacji nie będzie się pojawiał.

W islamie praktyka ta jest uważana za grzech unieważniający post.
źródło: Wikipedia

Przyznaje się lubie czasem się zabawić sam ze soba.

My również. Lubimy także wzajemną masturbację Wink

wzajemna masturbacja:) fajna sprawa ale ostatnio jakos czesciej sam sie zabawiam... a pytanie do mężczyzn? jak sobie walicie to uzywacie jakiegos kremu lub masci gęstej?

Ja się wtrące (idiotka, w końcu nie mam pojęcia praktycznego Wink

), ale kiedyś z moim misiem użyliśmy zwykłej oliwki (nie do stosunku, tylko do rączki Smile

) i Przemek twierdził, że jest fajnie Smile

A ja nie używam niczego i tez nie narzekam

To chyba najważniejsze Wink

Ale czasem chyba warto czegoś spróbować Very Happy

Moze kiedys spróbóje przy jednym z waszych filmików. Ten ze szpileczkami był super

Bardzo nam miło Smile

bardzo dobrze mi sie masturbuje przy Waszych filmikach:))))

No dokładnie. Iza znakomicie Przemkowi robi rączką i wogóle. Heh. Taka kobieta to skarb

Iza lubi chyba lody:) co widac po filmikach;) moze by tak zrobic casting na najładniejszczego penisa;) a nagrode to Iza by wymysliła Smile

hmmm:D

Tak lubi, gdzieś już to pisala, ze uwielbia lody.
Konkurs a kto by startował i jakie kryteria oceniania??

hmmm... startowali by wszyscy Ci co mają cos w majtkach:D haha a kryteria?? Iza by oceniła który jej sie najbardziej podoba... tyle

Hehe. Załóż odzielny temat konkursowy i zobaczymy co inni powiedzą a szczególnie Iza